Οι κυριότεροι σύνδεσμοι της αρχαίας ελληνικής που εισάγουν
δευτερεύουσες προτάσεις είναι:
Αιτιολογικοί:
ἐπεί = επειδή
ἐπειδή = επειδή
ὅτι = διότι, γιατί
διότι = διότι, γιατί
ὡς = γιατί, διότι
Χρονικοί :
ὡς = όταν
ὅτε = όταν
ὅταν = όταν
ὁπότε = κάθε φορά που, όταν
ὁσάκις = όσες φορές
ὁπόταν = όταν
ἐπεί = αφού, όταν
ἐπειδή = όταν
ἐπάν = όταν
ἐπειδάν = όταν
ἡνίκα = την ώρα που, τη στιγμή που
ἕως
ἔστε
ἄχρι
ἀφ’ οὗ μέχρι
ἀφ’ ὅτου
Ειδικοί :
ὅτι = ότι
ὡς = ότι τάχα
Τελικοί:
ἵνα = για να
ὅπως = για να
ὡς = για να
Συμπερασματικοί:
ὥστε = ώστε
ὡς = ώστε
Εναντιωματικοί:
εἰ καί = αν και
ἄν καί = αν και
καί εἰ = και αν, ακόμα και αν
καί ἄν, κἄν = και αν, ακόμα και αν
οὐδ’ εἰ, οὐδ’ ἄν = ούτε και αν
Υποθετικοί:
εἰ = αν
ἄν = αν
ἤν = αν
ἐάν = αν
Ενδοιαστικοί:
μή = μήπως
Σημασία κάποιων παρατακτικών συνδέσμων
μήν: όμως, βέβαια, λοιπόν (βεβαιωτικό μόριο)
ἀλλά μήν : όμως
καί μήν: και όμως
καίτοι : και όμως
μέντοι: όμως
ἀτάρ: όμως
τοι: βέβαια, χωρίς αμφιβολία (βεβαιωτικό μόριο)
τοιγάρτοι : βέβαια, λοιπόν
τοιγαροῦν : βέβαια, λοιπόν
τοίνυν : λοιπόν
οὖν : λοιπόν, πράγματι, τελοσπάντων
μέν οὖν : εντελώς αντίθετα
οὐκοῦν : λοιπόν
οὔκουν : όχι λοιπόν, λοιπόν δεν
ἄρα : λοιπόν
ἆρα : άραγε
τε…τε : και…και
Μόρια
γε : τουλάχιστον , βέβαια
δή : βέβαια, πράγματι, λοιπόν
δῆτα : βέβαια, αναμφίβολα