Πρόλογος και επίλογος δεν πρέπει να υπερβαίνουν σε έκταση τη μία παράγραφο (8 έως 15 γραμμές)
Κάθε παράγραφος συνιστά μια μικρή έκθεση: ξεκινά με τη θεματική περίοδο, συνεχίζει με την ανάλυσή
Θεματική περίοδος και λεπτομέρειες ανάπτυξης κάθε παραγράφου συσχετίζονται άμεσα με τα ζητούμενα του θέματος, και μεταξύ τους όλες οι επιμέρους σκέψεις συνδέονται με τις κατάλληλες μεταβατικές φράσεις ώστε, όλα μαζ’, ως ενιαίο σύνολο, να παρουσιάζουν περιεκτικά αλλά ολοκληρωμένα (σε 400-500 λέξεις) τις απόψεις μας για ένα θέμα.
Ιδιαίτερη χρήσιμη αποδεικνύεται για την επιχειρηματολογία η διάκριση του ατόμου (σώμα, ψυχή, πνεύμα, ήθος) και της κοινωνίας (οικονομία, πολιτισμός, πολιτική, ηθική).
Οι παρατηρήσεις επιβάλλεται να ακολουθούν το μέτρο: καλό είναι να αποφεύγονται οι ακραίες τοποθετήσεις ή οι άμεσες διαφωνίες με το θέμα.
Ιδιαίτερη έμφαση πρέπει να δίνεται στην ομαλότητα και την πρωτοτυπία των μεταβάσεων από έννοια σε έννοια ή από παράγραφο σε παράγραφο, ώστε να αποφευχθούν τα νοηματικά χάσματα και η κοινοτυπία και να επιτευχθεί η συνοχή της έκθεσης.
Ο μακροπερίοδος λόγος (προτάσεις πάνω από 3-4 σειρές) είναι συχνά υπεύθυνος για σφάλματα ασάφειας και ασυνταξίες, αλλά η καλή χρήση του προσδίδει επισημότητα και κύρος στο κείμενο.
Ο λόγος οφείλει να ισορροπεί ανάμεσα στην επιστημονική ξηρότητα και τη λογοτεχνική γλυκύτητα, να είναι δηλαδή κατά το δυνατόν δοκιμιακός (ακριβής, απλός, ομοιογενής).
Καλό είναι να αποφεύγονται παρενθέσεις, συντομογραφίες, α’ και β’ ενικό ή πληθυντικό πρόσωπο, λαϊκές ή ξενικές λέξεις.
Προσοχή στον ευανάγνωστο γραφικό χαρακτήρα, την ορθογραφία, τη στίξη, τις μουντζούρες, τη γενικότερη εμφάνιση του γραπτού.
