ΟΝΟΜΑΤΕΠΩΝΥΜΟ……………………………………………………..
ΤΜΗΜΑ………………………………………………………………………
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ…………………………………………………………….
ΒΑΘΜΟΣ…………………………………………………………………….
Νίκος Εγγονόπουλος, Ποίηση 1948
τούτη η εποχή
του εμφυλίου σπαραγμού
δεν είναι εποχή
για ποίηση
κι’ άλλα παρόμοια :
σαν πάει κάτι
να
γραφή
είναι
ως αν
να γράφονταν
από την άλλη μεριά
αγγελτηρίων
θανάτου
γι’ αυτό και
τα ποιήματά μου
είν’ τόσο πικραμένα
(και πότε – άλλωστε – δεν είσαν;)
κι’ είναι
– προ πάντων –
και
τόσο
λίγα
Μανόλης Αναγνωστάκης, Στον Νίκο Ε… 1949
Φίλοι
Που φεύγουν
Που χάνονται μια μέρα
Φωνές
Τη νύχτα
Μακρινές φωνές
Μάνας τρελής στους έρημους δρόμους
Κλάμα παιδιού χωρίς απάντηση
Ερείπια
Σαν τρυπημένες σάπιες σημαίες
Εφιάλτες,
Στα σιδερένια κρεβάτια
Όταν το φως λιγοστεύει
Τα ξημερώματα.
(Μα ποιος με πόνο θα μιλήσει για όλα αυτά;)
ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ
1. Ποια στοιχεία του κειμένου επιβεβαιώνουν τη θητεία του Εγγονόπουλου στον υπερρεαλισμό;
(Μονάδες 15)
2. α. Ποιες ενότητες διακρίνετε στο κείμενο του Εγγονόπουλου;
(Μονάδες 8)
β. «Είναι ως αν να γράφονταν από την άλλη μεριά αγγελτηρίων θανάτου»: να αναλύσετε το νόημα της παρομοίωσης και να δείξετε το ρόλο της στη δομή του κειμένου.
(Μονάδες 12)
3. α. Ποια στοιχεία του ποιήματος του Αναγνωστάκη δίνουν την εντύπωση ότι πρόκειται για απάντηση στον Εγγονόπουλο;
(Μονάδες 8)
β. Να σχολιάσετε τη λειτουργία της γλώσσας στο κείμενο του Αναγνωστάκη.
(Μονάδες 12)
4. α. Πώς συνταιριάζονται στο ποίημα του Αναγνωστάκη ήχος και σιωπή, φως και σκοτάδι;
(Μονάδες 10)
β. Πώς αντιλαμβάνεστε το νόημα του στίχου «μα ποιος με πόνο θα μιλήσει για όλα αυτά;»;
(Μονάδες 10)
5. Ποιο είναι το θέμα που πραγματεύονται τα τρία κείμενα; Γιατί είναι ποιήματα για την ποίηση; Οι τρεις ποιητές επιλέγουν τελικά την ίδια στάση;
(Μονάδες 25)
Οφειλή
Μέσα από τόσο θάνατο που έπεσε και πέφτει,
πολέμους, εκτελέσεις, δίκες, θάνατο κι άλλο θάνατο
αρρώστια, πείνα, τυχαία δυστυχήματα,
δολοφονίες από πληρωμένους εχθρών και φίλων,
συστηματική υπόσκαψη κι έτοιμες νεκρολογίες
είναι σα να μου χαρίστηκε η ζωή που ζω.
Δώρο της τύχης, αν όχι κλοπή απ’ τη ζωή των άλλων,
γιατί η σφαίρα που της γλίτωσα δε χάθηκε
μα χτύπησε το άλλο κορμί που βρέθηκε στη θέση μου.
Έτσι σα δώρο που δεν άξιζα μου δόθηκε η ζωή
κι όσος καιρός μου μένει
σαν οι νεκροί να μου τον χάρισαν
για να τους ιστορήσω.
Τίτος Πατρίκιος «ΜΑΘΗΤΕΙΑ» 1952 – 1962
επιμέλεια θεμάτων: Χανδόλια Νάντια